Skarga kasacyjna

Toruń, dnia 22 marca 2023 r.

Naczelny Sąd Administracyjny Izba Ogólnoadministracyjna Wydział I ul. Boduena 1, 00-001 Warszawa za pośrednictwem: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Toruniu II Wydział Ogólny ul. Mickiewicza 1, 87-100 Toruń

Skarżący: Jan Kowalski ul. Polna 12, 87-100 Toruń reprezentowany przez radcę prawnego Annę Nowak (ustanowiona do sporządzenia skargi kasacyjnej)

Organ administracyjny: Rektor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu

II SA/To 1234/22

SKARGA KASACYJNA

Jan Kowalski od wyroku z dnia 15 lutego 2023 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Toruniu (II SA/To 1234/22) w sprawie ze skargi Jana Kowalskiego na decyzję Rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w przedmiocie odmowy wpisu na listę studentów.

Działając w oparciu o przedstawione pełnomocnictwo szczególne (do sporządzenia skargi kasacyjnej) na podstawie art. 173 i art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 zwanej dalej p.p.s.a.) zaskarżam w całości wskazany wyżej wyrok z dnia 15 lutego 2023 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Toruniu.

Sądowi pierwszej instancji zarzucam, w trybie art. 174 pkt 2 p.p.s.a., naruszenie przepisów postępowania:

1. art. 135 p.p.s.a. polegające na nieuprawnionym objęciem orzekania także co do decyzji    pierwotnej Dziekana Wydziału Chemii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika z dnia 10 stycznia 2022 r.    (DK/Ch 123/22), w sytuacji gdy w świetle prawidłowej wykładni art. 132    ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z    2021 r. poz. 735 zwana dalej k.p.a.), decyzja autokontrolna jest nową decyzją w sprawie,    zastępującą pierwotną decyzję organu pierwszoinstancyjnego a skutkiem wydania decyzji    autokontrolnej jest całkowita, absolutna i, co do zasady, nieodwracalna utrata bytu decyzji    pierwotnej tego organu. Uchylenie decyzji autokontrolnej - wydanej w trybie art. 132    k.p.a. - nie oznacza, że "odżywa" decyzja pierwotna wydana w sprawie, która to mogłaby    podlegać kontroli legalności przed sądem pierwszej instancji, na zasadzie określonej w    art. 135 p.p.s.a.; w tym przypadku mamy bowiem do czynienia z brakiem przedmiotu    kontroli - nieistnieniem decyzji pierwotnej;

2. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji gdy    ustalony stan faktyczny sprawy winien skutkować podciągnięciem tychże ustaleń pod    hipotezę normy z art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. Stwierdzone uchybienia organów dotyczące    wadliwego - w postępowaniu autokontrolnym - wyjścia poza granice odwołania,    podwójnego przekroczenia terminu na wydanie decyzji autokontrolnej i wreszcie    ograniczenia się w tym postępowaniu jedynie do wydania decyzji kasacyjnej, były    uchybieniami o jakich mowa w art. 156 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a. i nakazywały Sądowi pierwszej    instancji zastosowanie wobec kontrolowanych decyzji właściwego środka określonego w    ustawie i orzeknięcie o stwierdzeniu nieważności decyzji organów obu instancji w trybie    art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a., mając na uwadze treść art. 134 § 1 p.p.s.a.;

3. art. 141 § 4 in fine w zw. z art. 153 p.p.s.a. wobec wyrażenia w orzeczeniu takich wskazań    co do dalszego postępowania, których nie da się pogodzić z ustalonym stanem    faktycznym sprawy, a obowiązek związania się z nimi przez organ, doprowadzi do    naruszenia prawa. Wskazanie bowiem, że organ ma wydać rozstrzygnięcie "po    prawidłowo wszczętym" postępowaniu, w sytuacji gdy postępowanie to, po wyroku Sądu    (uchylającym jedynie decyzje organów), nie zostało zniesione, a więc będzie pozostawało    w toku, prowadzi do naruszenia stanu lispendencji;

wnoszę o:

1. uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi    Administracyjnemu w Toruniu do ponownego rozpoznania;

2. zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania podług norm przepisanych.

UZASADNIENIE

Skarga kasacyjna, mimo że od wyroku uwzględniającego skargę, okazała się być konieczna z następujących powodów: Po pierwsze, ujawniło się istotne zagadnienie prawne, wymagające zasadniczej wykładni w zakresie ustalenia, jaki skutek ma dla bytu pierwotnej decyzji organu pierwszoinstancyjnego wydanie przez Sąd wyroku uchylającego decyzję autokontrolną tego organu. Czy skutkiem tym jest to, że decyzja pierwotna "odżywa", czy też, jak będzie starał się wykazać autor skargi kasacyjnej, że decyzja pierwotna nieodwracalnie utraciła swój byt (nie może być więc przedmiotem kontroli sądowej). Po drugie, skarżący nie widzi powodów, dla których uzasadnione byłoby odstąpienie od utrwalonej linii orzeczniczej, która konsekwentnie wskazuje, że w postępowaniu autokontrolnym wyjście poza granice odwołania, wydanie decyzji grubo po terminie określonym w art. 133 k.p.a., a wreszcie wydanie takiej decyzji wyłącznie jako kasacyjnej bez spełnienia przesłanki merytorycznej, jest rażącym naruszeniem prawa, skutkującym nieważnością zaskarżonego aktu. Po trzecie, udzielenie w wyroku organowi wskazówki, z której wynika, że ma on ponownie wszcząć postępowanie, któr